VRIENDENVERTELSELS.

Tijdens mijn middelbare schooltijd moest ik een keer een opstel maken. Ik had op dat moment (ik was toen 18 jaar) nog geen notie hoe ik later de kost wilde verdienen. Een poosje geleden kwam ik de schoolkrant van mei 1958 weer eens tegen en daar stond het opstel in gepubliceerd. Eigenlijk was ik wel verrast te lezen dat ik toen toch al, onbewust, bezig was met reizen.

Als ik een prijs zou winnen bij een wedstrijd dan……..

Ik lag in mijn tuintje en sliep. Toen kwam er een engel die riep:

“Mag ik u hartelijk feliciteren met het winnen van de hoofdprijs van onze wedstrijd? Uw oplossing was de enige goede en dat is wel een gelukwens waard!”

Eerst knipperde ik wel even met mijn ogen, maar langzamerhand ging ik me realiseren wat dit te betekenen had.

“En mag ik u vragen”, zo vuurde de journalist zijn vragen verder op me af, “wat uw plannen wel zijn nu u deze fantastische prijs gewonnen heeft?”

Och, hoe vaak had ik al niet bij mezelf gedacht: Als ik eens een keer veel geld heb dan…. Tja, wat zou ik ook alweer allemaal gaan doen, allemaal gaan kopen? Wat versuft nog staarde ik de journalist aan, terwijl ik hard nadacht wat ik toch vroeger zo graag had willen hebben. Om niet al te ondankbaar tegenover deze enthousiaste man te lijken, begon ik met een aarzelend: ”Ja, wat zal ik u zeggen, er zijn altijd wel dingen die ik graag zou willen hebben. Om te beginnen een nieuwe hoed; daar zit ik al enkele maanden om te springen en verder… een nieuw uitgaansjurkje zou ook geen overbodige luxe zijn.”

De man tegenover me keek me ietwat teleurgesteld aan om dit nuchtere antwoord. Moest hij aan een dermate blasé iemand zo’n prijs geven? Er waren vast mensen die hij er een heel wat groter plezier mee zou doen. Jammer was het, heel jammer. Ik merkte dat hij niet tevreden was met mijn antwoord en opnieuw pijnigde ik mijn hersens om toch iets goed te bedenken, iets wat zou inslaan!

Een reis naar de maan was een beetje tè gek, alhoewel…. REIZEN… dat was het! Hoelang droomde ik er al niet van eens een heerlijke wintersportvakantie te maken. ’s Morgens te skiën en te schaatsen, ’s middags, dol romantisch, een tocht in een arreslee te maken met prachtige bruine paarden ervoor, met rinkelende bellen en de koetsier op de bok, die knallend met zijn zweep in de lucht sloeg, terwijl ik heerlijk onder een dikke bontvacht zat te genieten. En dan, in de zon te liggen, bruin te worden zodat, als je terugkwam, iedereen benijdend zou zeggen “Kijk die eens bruin zijn, zeker naar de wintersport geweest”. En ’s avonds, na een heerlijk en overvloedig diner met een goede fles wijn, op muziek van een orkest te dansen tot diep in de nacht. Maar ik zou ook mensen willen leren kennen uit de plaatsjes in de buurt, met hen willen praten over alle mogelijk zaken.

Vol vuur vertelde ik de journalist van mijn plannen. Hij keek me eerst verbaasd en daarna onbegrijpend aan: “Bent u dan nog nooit naar de wintersport geweest”? vroeg hij. ”Nee,“ vervolgde ik zonder verder op zijn gezicht en vraag te letten. “Ik zou ook eens graag naar Scandinavië gaan. De Noorse fjorden bekijken en er doorheen te varen. In Zweden zou ik, behalve het moderne Stockholm, ook verder naar het noorden willen, naar de Lappen en zien hoe het in deze streken tijdens de middernachtzon is. Op de terugweg zou ik graag in het glasheldere water van het Kattegat zwemmen en enige tijd in Kopenhagen blijven om daar o.m. Tivoli te bezoeken met zijn achtbaan. Als blijvende herinnering zou ik een zeilboot kopen waarmee je heerlijk de weekends mee kon uitvaren, en omdat ik toch kan autorijden zou een eigen auto, liefst een snelle sportwagen ook wel erg fijn zijn.”

Al verder en verder gingen mijn fantasieën en steeds meer plannen opperde ik. De journalist zelf werd ook enthousiast en enige tijd later zaten we reeds samen op Capri. We zwommen in zee, maar het water, viel me, wat de temperatuur betreft, niet mee. Ik kreeg het steeds kouder, tot ik tot de conclusie kwam dat dit alles slechts een droom was en dat ik wakker werd in ……. een heerlijke Hollandse plensregen !

Anke van der Linden – Blom.