VRIENDENVERTELSELS
LOODVRIJ NAAR MALLORCA
Het was al jaren de gewoonte dat mijn vrouw en ik na de zeer drukke en woelige Hannover Messe een paar dagen gingen uitrusten tijdens een kort reisje naar een aantrekkelijk oord in Europa. In de begintijd per (gehuurde) auto of vliegtuig naar een andere plaats of streek in Duitsland, maar later ook reisjes naar de Riviera, Italië of zelfs Griekenland.
Daarnaast gingen we in mei een week of een dag of tien naar Spanje – Costa del Sol.
Toen kwamen op het idee om het een keer anders te doen. Laten we in Mei/Juni eens naar Mallorca gaan, maar dan een huis huren. Via onze man in Madrid hebben we een huis gehuurd en met mijn schoonouders afgesproken dat zij een weekje per vliegtuig zouden overkomen, als het huis ons beviel.
Dat bezoek ging echter bijna mis, want het huis beviel ons helemaal niet! En nog minder de woestenij, die wij moesten aanzien voor tuin.
Goede raad was duur.
Maar kom, laten we eens gaan praten met een plaatselijke makelaar.
Wij waren gehuisvest in Puerto Pollensa, in het uiterste noorden van het eiland.
Dat praatje kwam er, en een ander huis kwam er. En wat voor een! Althans voor ons doen (flat tien hoog Rotterdam) fantastisch: met een redelijke tuin, veel kamers, terrassen en ……..een zwembad.
Zeer rustig ‘in land’ gelegen nabij Pollensa; een schilderachtig stadje, eens de hoofdstad van het gehele eiland met op zaterdag een kleurrijke en levendige markt.
Hier hebben we enkele jaren in alle plezier onze jaarlijkse weekjes doorgebracht. In het begin per vliegtuig en een (kleine) huurauto, later besloten we om onze eigen Amerikaanse auto mee te nemen. Veel voordelen: een mooie grote auto, airconditioned en leuke voor- en nareisjes door de mooie streken van Frankrijk en de desbetreffende wijngebieden.
Echter…………de Amerikaan lustte alleen maar loodvrije benzine en die was toen in Spanje spaarzaam, op Mallorca zelfs geheel niet te krijgen.
OK, zo sprak ik tot mijn vrouw; niet getreurd, vlak bij Barcelona (onze startplaats met de veerboot naar Mallorca) is een tankstation met loodvrij; we kopen nog twee jerrycans en dan halen we het wel.
Goed, dus wij met twee lege jerrycans door Frankrijk en inderdaad zo’n 100 kilometer voor Barcelona een groot tankstation en ook benzine ‘sin plomo’.
‘Gooi maar flink vol’ roep ik tot de pompbediende en haal ondertussen de twee jerry-cans te voorschijn.
‘Die ook maar tot aan de rand’.
‘Si, señor!’.
Jerrycans weer dicht, in de kofferbak, betalen en weer op weg.
Na een kilometer of tien zeg ik tegen mijn vrouw:
‘ Wat zit er een raar geluid ergens achterin’
De vulplaats van de tank zit achter een klein compartimentje.
‘Ik denk dat de tankdop er niet goed op zat, is losgeraakt en dus in dat compartiment rammelt.
Straks komt er een grote parkeerplaats bij de Autostrada, laten we daar maar even kijken’.
We stoppen op de parkeerplaats en ik maak het compartiment open:
helemaal geen tankdop!
Door de bediende vergeten!
‘Verdorie, we moeten terug, want een Amerikaanse tankdop kan ik in heel Spanje niet kopen’.
Dus dat betekent weet ik hoeveel kilometers doorrijden tot de volgende afrit en terug naar het tankstation. Vervelend, maar we hebben de tijd, dus wat dat betreft geen probleem; wel jammer van de loodvrije benzine.
We rijden de parkeerplaats af en op het moment dat we voorzichtig weer willen invoegen, stopt er met loeiende claxon een wagen met een nummerbord uit Madrid.
De meneer stapt uit, stormt op ons af en houdt in zijn hand……….
ja, u raadt het, onze tankdop!
Door de pompbediende aan hem meegegeven met de kennelijke opdracht om ons achterna te jakkeren en de tankdop terug te geven.
Ik stamel volslagen verbijsterd alleen maar ‘muchas gracias’ en dan rijdt hij verder.
En dan zit je in je auto, rijdt ook weer door en denkt:
– als ik een halve minuut later van de parkeerplaats wegrij, is de man nog steeds naar mij op zoek!
– als ik niet was gestopt of wat sneller had gereden, had de man mij misschien nooit ingehaald!
– als ik hem had gemist, waren we teruggereden en had de pompbediende mij alleen maar kunnen vertellen dat mijn tankdop op weg was naar Madrid!
Uit: Blokletters, boek van Anton Blok, Ervaringen van een reizen-man.