VRETEN OP AARDE

Omdat de meeste mensen hun welbehagen op Kerstmis bij voorkeur via een U-bocht constructie langs de buik omleiden, worden er tijdens de feestdagen ongehoorde hoeveelheden voedsel en dranken in maagputten gedumpt. Nauwelijks zijn de knapperige broodjes met roerei en fijne vleeswaren achter de wangzakken gepropt of het is alweer de hoogste tijd voor de stol met extra spijs en voor de overheerlijke saucijzenbroodjes plus de gerookte zalm, waarbij het mousserend lendewater van de weduwe Cliquot tintelt op de tong.

Per slot van rekening wordt het Kind maar één keer per jaar geboren”, zegt pa handenwrijvend. Dus ik zou zeggen : ” laten we het er maar royaal van nemen’.

Zelf geeft hij het goede voorbeeld met een aanval op de kerstboom, die in een mum van tijd twaalf chocoladekransjes moet prijsgeven. ‘Nog iemand zin om te  gaan wandelen?’, vraagt moeder ’s middags hoopvol. Maar daar trappen haar pappenheimers mooi niet in. ‘Wil je ons soms weg hebben?’, informeert Ernst, die zojuist zijn tweede Belgische praline van de drijfschaal heeft gepakt. ‘Helemaal niet’, verdedigt moeder zich met voorbeeldige dapperheid. ‘Ik dacht alleen als jullie nou even in het bos de benen strekken maak ik ondertussen de boel aan kant en is er weer plek voor de gevulde eieren en de nootjes’. ‘Voor jouw gevulde eieren is er altijd plaats in mijn herberg’, verzekert pa, terwijl hij ritmisch op zijn vervaarlijk bollende buik trommelt, nee, ik heb een veel beter voorstel, Stientje. Als jij nu vast de mayonaisespuit vult, pellen Hans en ik ondertussen de eieren‘. Het feest van de geboorte kan niet vroeg genoeg gevierd worden’.

Aldus zal het geschieden in de donkere dagen van weer een jaar Onzes Heren. Een handvol rennies zal tenslotte het enige zijn, waar hij nog naar verlangt. Want moeder zal ook dit jaar weer schaamteloos uitpakken tijdens de diners op de kerstdagen en op nieuwjaarsdag.

Over ongeveer een week is het zover. Hou je vast en tel je zegeningen. Moeder pakt ditmaal extra uit met het combineer-menu van de echte culi’s, die ze in het Luilekkerland van de Allerhande bijeen heeft gesprokkeld. Voor haar ouverture is de keuze gevallen op de coquille-schelpjes met dille-aubergineblokjes. De huzarensalade van kruimige piepers en suf gekookt soepvlees, die 30 jaar de vaste tongstrelende traktatie van de kerstdis vormde, is voorgoed uit de gratie. Daar kun je met goed fatsoen niet meer mee aankomen bij het eigentijdse Kindeke Jezus. Die leest de Allerhande ook  en weet dus dondersgoed, dat bij het coquille-schelpje een mooie Grüner Veltliner voorbeeldig wegklokt. En dat we ze nog maar lang mogen lusten.

Natuurlijk is Kerstmis een feest van vrede. En van het licht. Maar het is ook de dag voor de truffels uit de Périgord, voor de gesauteerde ganzenlever uit Grasse, de malse kippenborst uit Bress en voor de kiwi’s uit een leeggestolen wingewest in Zuid Amerika. Helaas, helaas. Daar kan moeders’ vermicellisoep met balletjes echt niet meer tegen concurreren. Dankzij de Allerhande van ’s lands grootgrutter zal ons volk tijdens het kerstdiner heel even nagenoeg eensgezind zijn. Vreten op aarde en in de mensen een knorrend wel behagen. Nee: Het Kindeke Jezus is bij Albert Heijn in veilige handen. Niet voor niets is zijn handelsmerk, dat hij op de kleintjes let !

Vrij naar  LEO THURING  (uit zijn bundel ‘Alle Dagen Kerst’)